Wetenschap
Op deze pagina vindt u wetenschappelijke artikelen, casusbeschrijvingen etc. die wij graag onder de aandacht willen brengen. Deze zijn geschreven door specialisten op het gebied van tandslijtage en dragen bij aan verdere ontwikkelingen de behandeling van tandslijtage.
Niet-cariogeen weefselverlies en esthetische bezwaren
Een 23-jarige patiënt wordt verwezen door zijn huistandarts. De primaire klacht focust zich op de esthetiek van het bovenfront. Er is sprake van slijtage en een uitgebreidere behandelnoodzaak wordt vermoed. In het verleden kreeg hij een zachte splint als bescherming tegen het knarsen, maar die draagt hij niet meer. Er zijn geen aanwijzingen voor reflux uit de maag. Wel was er in het verleden aanzienlijke frisdrankconsumptie.
Over de auteur
Marco Cune is tandarts. Hij is werkzaam op het Centrum voor Bijzondere Tandheelkunde in het St. Antonius ziekenhuis in Nieuwegein en tevens hoogleraar restauratieve en reconstructieve Tandheelkunde aan het UMC Groningen / Centrum voor Tandheelkunde en Mondzorgkunde.
Slijtage. En nu?
DE VOORBEREIDING VOOR EEN SUCCESVOLLE BEHANDELING
Pathologische gebitsslijtage lijkt het laatste decennium te zijn toegenomen, met als voornaamste oorzaak een verandering in het voedingspatroon waardoor erosieve componenten een belangrijkere rol zijn gaan spelen.1,2 De aanwezigheid van slijtage kan vaak snel worden opgemerkt, toch blijft adequate behandeling soms uit. Door inzicht te krijgen in de gevolgen van slijtage lijkt de aanpak vaak eenvoudiger. Een zorgvuldige planning voorafgaande aan de behandeling kan de clinicus helpen in het bereiken van een fraai en succesvol eindresultaat. Met behulp van een casus wordt inzicht gegeven in de voorbereiding. door Erik-Jan Muts
Slijtage. Digitaal verder?
Al in 1987 maakte de tandheelkunde kennis met CAD/CAM door de introductie van de CEREC. Inmiddels blijkt uit langetermijnonderzoek dat de inlays afkomstig van dit freessysteem het goed doen. In de afgelopen 25 jaar heeft de digitale ontwikkeling niet stilgestaan en inmiddels is deze dan ook niet meer weg te denken uit de dagelijkse praktijk. Uit de literatuur blijkt dat deze techniek ook een toegevoegde waarde kan hebben bij de behandeling van (complexe) gebitsslijtage. Het toepassen van deze digitale technieken is aan de Universiteit van Groningen uitgewerkt tot het Digitaal Rehabilitatie Concept (DRC). door Erik-Jan Muts
De meest aangewezen behandelmethode voor algehele gebitsslijtage,
wanneer met behulp van het GSS is vastgesteld dat behandeling nodig is, luidt; vooronderzoek naar temporomandibulaire dysfunctie (TMD) en de freeway space (FWS), maken van een diagnostische opwas, uittesten van de nieuwe VDO, bij voorkeur met interim composiet opbeet, bovenfront restaureren met indirecte palatoincisale composiet onlays, onderfront restaureren met direct composiet, posterior restaureren met composiet (direct of indirect), goud of lithium disilicaat, anterior aanvullend restaureren, vervaardigen van een OB en regelmatige controle.
Gebitsrehabilitatie: een digitale benadering
De behandeling van gebitsslijtage met direct composiet kan een lastige klus zijn(met name in het front), omdat er vaak al flink wat tandmassa verloren is gegaan.Voor een fraai en tevens minimaal invasief resultaat is er de ‘sandwich approach’. Helaas is deze relatief duur, want zowel facing als ‘backing’ worden door de tandtechnicus gemaakt. Een efficiëntere aanpak zou de CAD-CAM-techniek kunnen zijn,waarbij moderne tandtechnische mogelijkheden worden aangewend om slijtvaste composieten te vervaardigen. In onderstaande bijdrage zal uiteengezet worden hoe bij een patiënt digitaal een beetverhoging tot stand is gebracht en de anatomie is hersteld.
Door Erik-Jan Muts, met dank aan Harrie van den Broek